Tutaj co jakiś czas będą zamieszczane porady i krótkie lekcje windsurfingu (napisane przez Małgosię Uzdowską).
Ale wcześniej - trochę historii i to, co zawsze jest ważne - bezpieczeństwo!!!
Dodane przez Mondeos.

O co tu chodzi?


  Windsurfing jest dzieckiem tradycyjnych sportów żeglarskich. Kiedy w końcu lat siedemdziesiątych pojawiły się wzdłuż wybrzeży pierwsze małe dziwne łódki, nikt nie przypuszczał, że nim minie dziesięć lat, w samej tylko Anglii sport ten będzie uprawiać więcej niż ćwierć miliona ludzi. W tamtych czasach władze żeglarskie traktowały windsurfing jako „ubogiego krewnego", a entuzjastów nowej dyscypliny jako dzikich ekscentryków, którzy nie mają bladego pojęcia ani o tym jak zachowywać się na wodzie, ani poza nią. Początki były trudne - deska nie chciała przepłynąć dalej niż kilka metrów, a żeglarz częściej bywał w wodzie niż na wodzie. Wzrost popularności windsurfingu pokazał, że uprzedzenia do tego sportu były nieuzasadnione. Ludzie ze zdziwieniem stwierdzili, że każdy przeciętny człowiek, mężczyzna, kobieta, dziecko lub osoba starsza mogą nauczyć się podstaw żeglowania nawet w jeden dzień. Ci, którzy nie potrafią pływać, a do tego rozpaczliwie boją się wody - mogą wyładować swoją energię gdzie indziej. Każda dyscyplina sportu jest fajna, ale tylko windsurfing stanowi kwintesencję radości i wolności spotykaną czasem w sportach narciarskich, surfingu i lotniarstwie.  
                 Windsurfing uprawia się oczywiście „na stojąco". Umożliwia to sterowanie deską, co odróżnia windsurfing od tradycyjnego jachtingu i pływania na łódkach typu „dinghy", oraz pozwala maksymalnie wykorzystać siłę napędową wiatru. Jeśli brakuje konwencjonalnego steru, żeglarz - chcąc zmienić kurs - pochyla pędnik w przód lub w tył. Trzymając się bomu, jest bezpośrednio związany ze źródłem napędu. Brzmi to nieco zbyt naukowo. Prawdziwi windsurferzy są silni i w dobrej kondycji. Ty również zauważysz pozytywne zmiany w swojej muskulaturze, jeśli tylko będziesz wystarczająco wytrwały. Najlepsi są jak dobrzy dżudocy, raczej wykorzystują żywioły, niż z nimi walczą. Wbrew powszechnemu przekonaniu, nauka tego sportu nie polega na nabijaniu bicepsów. Lenie, którzy wymigują się od żmudnego treningu, wierząc jedynie w siłę swoich mięśni, bardzo szybko źle kończą. O wiele ważniejsze od brutalnej siły są zwinność, ruchliwość i dobra technika, które pozwalają efektywnie wykorzystać masę ciała. Trzeba tylko chcieć się uczyć.